ವ್ಯಥೆ

ತೊರೆಯಲು ಮನಸಿಲ್ಲದೇ... ಹೊರಡುವ ಸಮಯವೆಂದು ಹಿಡಿದ ಕರವನ್ನು ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ಸಾಗಿದ ಅವಳನ್ನು ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಮಂಜಾಗಿದ್ದರೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ನೋಡಿ... 

ಅವಳು ಮರೆಯಾಗುತ್ತಲೇ... 

ವಿದಾಯಕ್ಕೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿನೊಂದಿಗೆ ವಿರಾಮ ಹಾಕಿದ...
ಅದುವರೆಗೂ ಸ್ಪಟಿಕದಂತೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದ್ದ ನೋಟ ಮಂಜಾಗಿರುವುದುನ್ನು ಅರಿತು... ಕರಗಳಿಂದ ಕಣ್ಣೊರೆಸಿಕೊಂಡು... 

ಬೊಗಸೆಯಲಿ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದಾಗಲೇ... 

ಅವನಿಗೆ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮ ರೇಖೆ ಅವಳು ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಾಗಲೇ ಅಳಿಸಿಹೋಗಿರುವುದು ಕಂಡು ಬಂತು....