Thursday, April 28, 2011

ಪಯಣ

ಸುಮ್ಮನೇ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವೆ
ಗುರಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಗುರುವೂ
ವಿಧಿ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಲ್ಲಿಗೆ
ಎನ್ನ ಪಯಣ

ಚಲನೆಯೇ ಜೀವನ
ಎಂಬೆನ್ನ ಭಾವ
ಹೋದೀತೇ ಜೀವ
ಮರುಗುವುದು ಅಂತರಾಳ

ಹಿರಿಯರು ಬಿಟ್ಟ ನೆರಳು
ಸಂಸ್ಕಾರದ ತಿರುಳು
ಸ್ನೇಹಿತರ ಮುಗುಳ್ನಗುವಿಗೆ
ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಎನ್ನ ಪಯಣ

ಅನುಭವಗಳೇ ಮುನ್ನಡಿ
ಕಾಲಡಿ ಮೆಟ್ಟಿ
ಅನುಭಾವದಿ ಕೈ ಬೀಸಿ
ಹಾಕುವ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಪಯಣ
ಬಿಡಲಾರೆ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಸವಾರಿ

ನೆನಪುಗಳ ಲಗೇಜು
ಹೊತ್ತು ಸಾಗುವ ದಾರಿಯಲಿ
ಬೇತಾಳ-ವಿಕ್ರಮರಿಗೆ
ಹೆಣಭಾರ ಹೊರುವ ಸಂಧಾನ
ಮತ್ತೆ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಪಯಣ

ಒಂದು ಚಿಗುರು, ನಗು
ಆಗ ತಾನೇ ಅರಳಿದ ಹೂವು
ಹುಲ್ಲಿನ ಗರಿಯಂಚಿನ ಮಂಜು
ಕ್ಷಣಕಾಲ ತಡೆಯುತ್ತವೆ ಎನ್ನ

ಎಚ್ಚರಿಸಿದ ಜೀವಾತ್ಮ ..!
ಸಾಗಿಬಂದ ದಾರಿಯ
ಅನುಭವಗಳ ಮೆಟ್ಟಿ,
ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಬಾಳ ಪಯಣ....

ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು

ಕೆಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ
ಇಲ್ಲ ಉತ್ತರ
ತತ್ತರಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ ನಾವು
ಅದು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ?
ಹೀಗೇಕೆ ??


ಅವಳ ಕಣ್ಣ ನೋಟವು
ಎನ್ನೆದೆಯ ಇರಿಯುವದೇಕೆ ?
ಪ್ರೀತಿಯ ಧಾರೆಗೆ
ಹೃದಯ ತಂಪಾಗುವುದೇಕೆ ?
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮನಸು
ಅವಳತ್ತ ಸುಳಿಯುವದೇಕೆ ?


ಈ ಪ್ರೀತಿ ಮೂಡುವುದೆಲ್ಲಿ
ಮನದಲ್ಲೋ, ಹೃದಯದಲ್ಲಿಯೋ
ಪ್ರೇಮದಾಟದ ಕಾಮನಗೆಳು
ಮೈಮನಗಳ ತುಂಬಿ ಕೆಣಕುವುದೇಕೆ ?
ಆಂತರ್ಯದಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಿದ್ದರೂ
ಮೈಮನಗಳು ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುವದೇಕೆ ?


ಅವಳು ಬಂದಾಕ್ಷಣ
ಮೊದಲು ಮಾತನಾಡುವುದು ಕಣ್ಣುಗಳೇಕೆ ?
ನೂರು ಭಾಷೆಗಳು ಸಾವಿರ ಮಾತಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ವಿದಾಯವನು ಹೇಳುವುದು
ಕಣ್ಣುಗಳೇಕೆ ?


ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ
ಸಖೀ ನಾವು ತತ್ತರಿಸುತ್ತೇವೆ....

Saturday, April 16, 2011

ಅವಳು....


ಅವಳು
ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ
ಹಾಡಾಗುತ್ತಾಳೆ
ನನ್ನೆದೆಯ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ
ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಯಂತೆ
ಚಿಲಿಪಿಲಿಯ ಕಲರವ
ನಾದ ಹೊರಡಿಸುತ್ತಾಳೆ
ನನ್ನ ಯೋಚನೆ
ಆಲೋಚನೆಗಳ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು
ಭ್ರಮರವ ಸುತ್ತುವ
ದುಂಬಿಯಂತೆ
ಗುಂಯ್ ಗುಟ್ಟುತ್ತಾಳೆ

ಅವಳು
ಸುಂದರಿಯರ
ತುಂಟ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ
ಲಲನೆಯರ
ಬಿಗುಮಾನದಲ್ಲಿ
ತರುಣಿಯರ
ಕುಡಿನೋಟದಲ್ಲಿ
ಧುತ್ತನೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ
ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುತ್ತಾಳೆ

ಅವಳು
ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆಯೇ
ಎನ್ನ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗಳ
ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿ
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೂ
ನಸುನಗೆಯ
ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಾಳೆ

ಅರಿವು - ಇರುವೆ

ಕರಿ ಇರುವೆಯೊಂದನ್ನು
ಶಾಯಿ ದೌತಿಯಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ
ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ
ಹರಿಯಬಿಟ್ಟರೆ
ಮೂಡುವ ಚಿತ್ತಾರದಂತೆ
ನನ್ನ ಕೈಬರಹ
ಗೊತ್ತು-ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೇ
ಸಾಗುತ್ತದೆ ಮನಬಯಸಿದಂತೆ


ಅರ್ಥ ಬರುವಂತೆ
ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪೋಣಿಸಿ
ಒಪ್ಪವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿದ ಪದಗಳು
ಸಕ್ಕರೆಯ ಹರಳನ್ನು
ಹೊತ್ತು ಸಂತಸದಿಂದ
ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಇರುವೆಗಳಂತೆ
ಮಧುರ ಕಾವ್ಯದ ತೆರದಿ


ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ
ಪದಗಳ ಮೋಡಿಯಲಿ
ಭಾವನೆಗಳು ಸೋರಿ
ಸುಮ್ಮನೇ ಪೋಣಿಸಿ
ಗಂಟು ಹಾಕದಿರುವ
ಮುತ್ತಿನ ಸರದಂತೆ ಕೆಲವು
ಸಾರಹೀನ ಕವಿತೆಗಳ ವ್ಯಥೆಯೂ


ನಾನೂ ಕಲಿಯಬೇಕು
ತನ್ನ ಅನ್ನವನ್ನು, ತನ್ನದೇ
ಬದುಕಿನ ಭಾರವನ್ನು
ಹೊತ್ತು ಸಾಗುವ ಇರುವೆಯ
ಗುಣಗಳನು
ಎಲ್ಲರೊಡನೊಂದಾಗಿ
ಸಾಲು-ಸಾಲಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತ
ದೊರೆತಿರುವ ಅನ್ನವನು
ತಮ್ಮವರೆಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ
ಹಂಚಿ ತಿನ್ನುವ ಹಿರಿಮೆಯನು

ಸಖೀಗೀತ

ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯೊಂದ
ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು
ಸುಮ್ಮನೆ ಗೀಚಿದ
ನಾಲ್ಕಾರು ಗೆರೆಗಳಲಿ
ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲದ ಸೂರ್ಯನ
ಕೆಂಬಂಣ್ಣದಂತಹ ನಿನ್ನ
ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಲಾಸ್ಯವಾಡುತ್ತಿರುವ
ನಿನ್ನ ಮುಂಗುರುಳ
ಪ್ರತಿರೂಪ ತೋರುತ್ತವೆ

ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ನಿನ್ನ
ಹುಬ್ಬುಗಳು ಮೂಡಿ
ಎನ್ನೆಡೆಗೆ ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿ
ನನ್ನೆದೆಯ ಮಿಡಿತದ
ತಾಳವನ್ನು ಕೆಣಕುತ್ತದೆ
ಪ್ರೇಮಧಾರೆಯನು ಹರಿಸುವ
ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಪ್ರತಿರೂಪ ಮೂಡಿ
ಕಾನನದಿ ಹರಿಯುವ
ಪುಟ್ಟ ತೊರೆಯಂತೆ
ಪ್ರೀತಿಯ ಚಿಲುಮೆ ಚಿಮ್ಮುತ್ತದೆ

ಸುಮ್ಮನೇ ಗೀಚಿದ ಗೆರೆಗಳು
ನನ್ನ ಅಂತರಾಳದಿ
ನೆಲೆಸಿರುವ ನಿನ್ನ ಇರುವನ್ನು
ಅನುಕ್ಷಣವೂ ಮರುಕಳಿಸುತ್ತಾ
ಎನ್ನ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ
ಅದೃಷ್ಟರೇಖೆ ಕೊರೆಯುತ್ತಾ
ಬಾಳಿನ ಪುಟ-ಪುಟದಲ್ಲಿ
ಪ್ರೇಮಗಾಥೆಯ ಬರೆಯುತ್ತವೆ

ಕೃಷ್ಣ-ಲೀಲೆ

ಅವಳ ಚಂಚಲ ನೇತ್ರಗಳ
ತುಂಟ ನೋಟ
ತಿಳಿಗೊಳದಂತಹ
ಎನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ
ಕಲ್ಲೊಂದು ತೂರಿಬಂದಂತೆ
ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು
ಪ್ರೇಮ ತರಂಗವನು
ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತವೆ

ಮಧುರ ಭಾವನೆಗಳು
ಅಲೆ-ಅಲೆಯಾಗಿ
ಕಣ್ಣ ನೋಟದಿಂದ
ಘಾಸಿಯಾದ ಎನ್ನ
ಹೃದಯದಿಂದ ಹರಿದು
ಅನುಕ್ಷಣವೂ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿಸುತ್ತವೆ


ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಸೀತೆಯ
ಪ್ರೇಮಸಾಗರದಿ ಅನುದಿನವೂ
ಮೀಯುತ್ತಿರುವ ಎನ್ನ ಮನ
ಅವಳ ಅವಿನಾನಾಭಾವ
ಅನನ್ಯ ಪ್ರೇಮಧಾರೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ
ಏಕೋ ಪುಳಕಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ


ನಾನು ರಾಮನಲ್ಲ
ಆದರೂ
ಎನ್ನ ಮನಕೆ ಗೋಪಿಕೆಯರ
ಸಂಗ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಬಯಕೆ
ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ
ಕಾಣಿಸುವ ಲಲನೆಯರ
ಮುಖದಲ್ಲಿ
ಎನಗೆ ಮಧುರ ಕಾವ್ಯದ
ಧಾರೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ


ಕಾಮನೆಗಳು ಕೆರಳಿ
ಕೃಷ್ಣಲೀಲೆ ಜಾಗೃತಗೊಂಡರೂ
ಎನ್ನ ಸೀತೆಯ ವದನ
ಕಣ್ಣೆದುರು ಬಂದು
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ
ನಲ್ಲ ನೀನೆಂದಿಗೂ ಕೃಷ್ಣನಾಗಲಾರೆ...