ಸಖೀಗೀತ

ಸಖೀ....
ಮರೆತು-ಬಿಡು ಎನ್ನ
ನೀನು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಲೇ
ಅವಶೇಷಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ
ಶವವಾಗಿ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿರುವ
ಆ ನೆಹುಗಳಿಗೆಲ್ಲ
ಮರು ಜೀವ ಕೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಾ....

ಕವಲು ದಾರಿಯಲಿ
ಬಹುದೂರ ಸಾಗಿದರೂ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು
ಮರುಕಳಿಸುವುದಲ್ಲಾ.....

ಹೊರಡುವ ಮುಂದೆ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ
ಜಾರಿದ ಕಂಬನಿಯನು ಹೊತ್ತು
ಈ ಜೀವ ಭಾರವಾಯಿತಲ್ಲಾ....

ಜಗವನೆಲ್ಲ ಅಲೆದರೂ
ಗೂಟಕೆ ಕಟ್ಟಿರುವ ದನದಂತೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಹುಗಳ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ
ಈ ಜೀವ ಸುತ್ತುವದಲ್ಲಾ....

ಸೇರದಾ ದಾರಿಯಲಿ
ಸಾಗಿ ನಡೆದರೂ ನಾವು
ಮತ್ತೊಂದು ಜನುಮದಿ
ಮತ್ತೆ ಸೇರುವಾಸೆಯನು
ಈ ಹೃದಯ ಅನವರತ ಮಿಡಿಯುವದಲ್ಲಾ....