ಕೃಷ್ಣ-ಲೀಲೆ

ಅವಳ ಚಂಚಲ ನೇತ್ರಗಳ
ತುಂಟ ನೋಟ
ತಿಳಿಗೊಳದಂತಹ
ಎನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ
ಕಲ್ಲೊಂದು ತೂರಿಬಂದಂತೆ
ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು
ಪ್ರೇಮ ತರಂಗವನು
ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತವೆ

ಮಧುರ ಭಾವನೆಗಳು
ಅಲೆ-ಅಲೆಯಾಗಿ
ಕಣ್ಣ ನೋಟದಿಂದ
ಘಾಸಿಯಾದ ಎನ್ನ
ಹೃದಯದಿಂದ ಹರಿದು
ಅನುಕ್ಷಣವೂ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿಸುತ್ತವೆ


ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಸೀತೆಯ
ಪ್ರೇಮಸಾಗರದಿ ಅನುದಿನವೂ
ಮೀಯುತ್ತಿರುವ ಎನ್ನ ಮನ
ಅವಳ ಅವಿನಾನಾಭಾವ
ಅನನ್ಯ ಪ್ರೇಮಧಾರೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ
ಏಕೋ ಪುಳಕಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ


ನಾನು ರಾಮನಲ್ಲ
ಆದರೂ
ಎನ್ನ ಮನಕೆ ಗೋಪಿಕೆಯರ
ಸಂಗ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಬಯಕೆ
ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ
ಕಾಣಿಸುವ ಲಲನೆಯರ
ಮುಖದಲ್ಲಿ
ಎನಗೆ ಮಧುರ ಕಾವ್ಯದ
ಧಾರೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ


ಕಾಮನೆಗಳು ಕೆರಳಿ
ಕೃಷ್ಣಲೀಲೆ ಜಾಗೃತಗೊಂಡರೂ
ಎನ್ನ ಸೀತೆಯ ವದನ
ಕಣ್ಣೆದುರು ಬಂದು
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ
ನಲ್ಲ ನೀನೆಂದಿಗೂ ಕೃಷ್ಣನಾಗಲಾರೆ...